بررسی مقاومت به ونکومایسین و متی سیلین در استافیلوکوکوس اورئوس با روش pcr در نمونه های بالینی

استافیلوکوک اورئوس بعنوان یکی از شایعترین عوامل عفونت های بیمارستانی مطرح می باشد . امروزه گزارشهای وجود دارد که نشان میدهد شیوع مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوکوس اورئوس درمناطق مختلف جهان در حال افزایش می باشد. هچنین تعدادی گزارش در مورد شیوع مقاومت به ونکومایسین درمیان سویه های استافیلوکوکوس اورئوس وجود دارد. . بر این اساس هدف از این مطالعه بررسی وجود مقاومت به متی سیلین و ونکومایسین در استافیلوکوک اورئوس می باشد. مقاومت به متی سیلین بوسیله ژن meca کد میشود که نوعی pbp2a را کد میکند که میل ترکیبی پایینی به بتالاکتامازها دارند . بنابراین پپتیدوگلیکان در حضور آنتی بیوتیک های بتالاکتامی ساخته می شود. مقاومت گلیکوپپتیدی بوسیله کسب ژن vana تسهیل می شود. منشا ژن vana انتروکک بوده و باعث تولید آنزیمهای می شود که باعث تغییر در پپتیدوگلیکان شده که در نهایت عدم اتصال ونکومایسین را منجر می شود. بررسی ایزوله های visa و hvisa تغییر در ضخامت دیواره سلولی را نشان می دهد. این تغییر با افزایش دی-آلانیل-دی-آلانین در لایه های خارجی همراه است و باعث می شود مولکولهای بزرگ ونکومایسین قادر به ورود بدرون باکتری نباشند. در نتیجه با جلوگیری از دسترسی دارو به سایت هدف از غلظت مهار کنندگی دارو جلوگیری میکنند. در این تحقیق در ابتدا 250 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس با آزمایشهای تشخیصی شامل : رنگ آمیزی گرم , کاتالاز , کوآگولاز و مانیتول سالت آگار مورد بررسی قرار گرفتند . سپس مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله ها به روش دیسک دیفیوژن مورد بررسی قرار گرفت ، درصد مقاومت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن بشرح ذیل بود : متی سیلین 46%، ونکومایسین 0% (5% ایزوله ها دارای مقاومت نسبی به ونکومایسین)، پنی سیلین 86% , اریترومایسین42% ، سیپروفلوکساسین 29% , جنتامیسین 39% و کلیندا مایسین 33% بوده است . در مرحله دوم برای ایزوله های مقاوم به ونکومایسین و متی سیلین از روش e-test استفاده گردید. نتایج حاصله از تعیین mic به روش e-test نشان داد که 43% ایزوله ها به متی سیلین مقاوم بودند و 4% ایزوله ها دارای مقاومت نسبی به ونکومایسین بوده اند ( با g/mlµ4≥mic) . در مرحله سوم از واکنش زنجیره ای پلیمراز جهت آنالیز ژنهای meca و vana و vanb استفاده گردید. شیوع ژنهای مقاومت در ایزوله های مقاوم بشرح ذیل می باشد : meca 95% , vana 0% , vanb 0%. این تحقیق نشان داد که مقاومت نسبتا بالائی به متی سیلین ، اریترومایسین , جنتامیسین , پنی سیلین و کلیندامایسین وجود دارد ولی علیرغم مقاومت نسبی به ونکومایسین , ونکومایسین کماکان آنتی بیوتیک با ارزش در درمان عفونتهای استافیلوکوکوس اورئوس است.